Als kind vond je me vooral buiten. Vaak trok ik samen met een kleine groep kinderen uit de straat de velden, de bossen en de akkers in. Soms vertoefde ik ook alleen in de tuin van mijn ouders. Dansend en zingend rond een vuur, knutselend met allerlei materialen, timmerend aan een tafel of boomhut of klimmend in een boom.

 

Van kleins af aan had ik een grote ‘goesting’ in het creëren en verwonderen.

De natuur was een plek om te landen, me terug te trekken en (weg) te

dromen. Ik leerde er buiten de lijnen te kleuren, te experimenteren,

te ondernemen en met vallen en opstaan mijn eigen kwaliteiten te

ontdekken en te ontplooien. De vrijheid in de tuin en de groene omgeving

uit mijn kindertijd waren dé plekken om mij ten volle te ‘nestelen’.

 

Tijdens mijn middelbare studies vloog ik een eerste keer uit en volgde ik een opleiding beeldende kunsten en fotografie in het kunstonderwijs. Twee grote inspiratiebronnen van toen, prikkelen mij ook vandaag nog :

• Henry Cartier- Bresson leerde me om het ‘beslissende moment’ te voelen. Dat is hét moment waarop alles op zijn plaats valt. Het moment waarop je voelt dat dit dé foto is die je wilde maken (ook al wist je dat voorheen nog niet). Zo voelt het ook met het opstarten van ’t Nest. Dit is hét moment.

• Picasso bewonder ik vooral omwille van zijn veelzijdigheid, zijn speelsheid en zijn onuitputtelijke bron van creativiteit en passie. Ik droom ervan om in 't Nest een plek te realiseren die mensen voeding geeft aan het innerlijk vuur dat ieder in zich draagt.

​​

Na mijn middelbaar koos ik een andere vliegroute en kwam ik in de lerarenopleiding terecht. Ik dacht daar vaak terug aan juf Rita, uit mijn eigen lagere schooltijd. Zij was mijn favoriete leerkracht, omdat ze buiten de lijnen durfde kleuren, op zoek ging naar onze intrinsieke motivatie en aandacht besteedde aan een veilige klassfeer. Wat heb ik haar de eerste jaren van de opleiding gemist en vaak gedacht dat ik een verkeerde richting was uitgevlogen.

 

Tot de Freinet-pedagogiek mijn innerlijk vuur hevig deed branden: participatief en coöperatief onderwijs, ervaringsgericht leren en inspraak van kinderen. Deze visie op samen werken, samen leren met aandacht voor elkaars groeikansen en talenten doet mijn hart nog steeds sneller slaan.

 

Na mijn studies richtte ik met gelijkgezinden voor de eerste keer ‘een nest’ op in de vorm van een Freinetschool te Aalst. Later deed ik dit nog eens met een Leefschool in Gent. Onderweg bleef ik me verdiepen in hoe je kinderen maximale ontplooiingskansen biedt en ging ik aan het werk bij het Steunpunt Diversiteit en Leren (SDL UGent). Wat aanvankelijk een verdiepingsjaar zou worden werden 10 boeiende jaren als coach van leerkrachten, directies, pedagogische begeleidingsdiensten, scholen en hun begeleiders in het realiseren van participatief onderwijs, inzetten van interactieve en coöperatieve werkvormen, methodiekontwikkeling, ... kortom in het omgaan met diversiteit in klas en school.

 

In 2017 keerde ik terug naar de klaspraktijk en ontkiemde er een nieuwe droom: